Soms zie je achteraf pas welk pad je gevolgd hebt om te bereiken waar je op dat moment staat. De 2e les in de opleiding oncoreflex van Total Health was voor mij zo’n moment. De docent vroeg ons waarom we daar waren en terwijl ik luisterde naar mijn klasgenoten vielen de dingen op hun plek.
Mijn broer
Ik dacht terug aan juni 2006 toen mijn broer overleed aan lymfeklierkanker. In het jaar daarvoor was ik lid geworden van de mailgroep ‘Naasten’ van Stichting Diagnose Kanker (SDK). Ik zocht op internet naar allerlei informatie die mijn broer, mezelf, de andere ‘naasten’ en degenen over wie zij schreven, konden helpen.
In het najaar van 2005 bleek ik als enige geschikt te zijn als stamceldonor voor mijn broer. Na de keuringsprocedure ging mijn broer echter dermate hard achteruit dat de werkelijke donatie werd uitgesteld en uiteindelijk helemaal niet meer kon doorgaan. Ik vond het erg frustrerend dat ik in deze niks kon betekenen terwijl ik dat wel graag wilde.
Lotgenoten
Via de mail kon ik mijn gevoelens en ervaringen delen. Op enig moment werd ik gevraagd als moderator van de mailgroep ‘Naasten’. Na verloop van tijd kwam daar het verzoek bij om mede-hoofdmoderator te worden van alle 32 mailgroepen die SDK toen had. Heel veel waardevolle gesprekken zijn daar gevoerd tussen, in eerste instantie, totaal onbekenden die elkaar vonden in vergelijkbare situaties. Contact met lotgenoten kan zoveel betekenen. Dat bleek nog extra tijdens de offline ontmoetingen waarin we elkaar uit de mails herkenden.
Nadat ik na 9 jaar afscheid nam van SDK heb ik contact gehouden met wat schrijvers uit de mailgroepen. In de afgelopen maanden heb ik een aantal van hen zelfs (weer) ontmoet. Typisch hoe iemand ineens terug op je pad kan komen.
Behandeling bij kanker
In maart van dit jaar overleed de vader van mijn vriend aan kanker. De chronische vorm die hij al jaren had, was in alle hevigheid actief geworden en werd hem in korte tijd fataal. Na wat, achteraf gezien, de dag voor zijn overlijden bleek te zijn, vond hij het goed dat ik zijn voeten masseerde. Hij hield extreem veel vocht en had daar erg veel last van. Ik heb hem kort behandeld met toestemming van de arts en de verzorgende. Tot zijn verbazing vond hij het heerlijk en wat nog fijner was, was dat hij meteen daarna tot 2x toe vocht kwijt kon. Een verademing en ik was blij hierin iets voor hem te kunnen betekenen. Al had ik, uiteraard, graag veel meer gedaan…
Meteen na mijn afstuderen in de zomer van 2019 hoorde ik over de opleiding oncoreflex . Hoewel kanker geen contra-indicatie is voor voetreflex wist ik meteen dat ik deze lesdagen wilde volgen. Ik stond te popelen om meer kennis en protocollen die ik gericht kan inzetten voor mensen die met deze diagnose geconfronteerd worden. Op die manier wil ik concreet iets voor hen betekenen, in plaats vanaf de zijlijn informatie te delen en mee te leven. De opleiding begon pas in november. Na de 1e lesdag hadden we al een massageprotocol om toe te passen tijdens chemotherapie.
Diagnose kanker
De diagnose kanker krijgen is al een trauma op zich. De behandelingen, de bijwerkingen, de emoties, het niet meer durven vertrouwen op je eigen lichaam, maken het nog moeilijker. Het doet me goed dat ik in dit proces kan en mag ondersteunen op fysiek en emotioneel vlak. Niemand kan het proces van je overnemen, maar je hoeft het niet alleen te doen. Ook niet met de diagnose kanker.
