Het pad
Soms zie je achteraf pas welk pad je gevolgd hebt om te bereiken waar je op dat moment staat. Voor mij geldt dat zeker. Rode draad in mijn leven was tot voor kort dat ik van het een in het ander rolde en voelde dat het dat net niet was. Wat ik wel wilde worden als ik later groot was wist ik heel lang niet.
Mijn roots
In 1967 ben ik geboren als Jolanda van Asseldonk in een dorp in Brabant.
Ik ben de 2e van 4 kinderen.
De oudste was een jongen, de andere 3 meisjes.
Ik riep al voor ik goed kon praten : ‘sèès doen’ (zelf doen).
Dat is er tot op heden niet echt uitgegaan.
Mijn broer
Toen duidelijk werd dat mijn broer lymfeklierkanker had ben ik lid geworden van de mailgroep ‘naasten’ van Stichting Diagnose Kanker. (SDK) Ik wilde hem heel graag helpen en zocht naast lotgenotencontact overal naar informatie die mijn broer, mezelf, de andere ‘naasten’ en degenen over wie zij schreven, konden helpen.
In het najaar van 2005 bleek ik als enige geschikt te zijn als stamceldonor voor mijn broer. Na de keuringsprocedure ging mijn broer echter zo hard achteruit dat de werkelijke donatie werd uitgesteld. Uiteindelijk kon deze helemaal niet meer doorgaan. Ik vond het erg frustrerend dat ik zo graag iets wilde bijdragen en dat nu niet kon. Ik ben 9 jaren lid geweest van SDK waarvan 6 jaar als mede-hoofdmoderator van alle 32 mailgroepen. Het was waardevol een luisterend oor te bieden en ik heb veel geleerd over mensen, diagnoses en alles wat erbij komt kijken.
Hoezo voetreflex?
Sinds mijn 18e heb ik diverse ondersteunende functies gehad. De laatste jaren lag de nadruk meer op coördineren en leidinggeven.
Iets bleef er knagen zodat ik besloot uit te zoeken wie ik was en wat ik echt wilde. Een opleiding tot energetisch therapeut was het 1e jaar heel bijzonder maar bleek in het vervolgjaar toch niet goed bij mij te passen. Na een aantal avonden workshops voetreflex te hebben gevolgd wist ik het: Dit is tijdloos, het kan altijd en aan iedereen gegeven worden en mijn natuurlijke drang tot helpen krijgt hiermee een andere vorm.
Tijdens de opleiding merkten anderen op wat ik heel gewoon vind: ik weet vaak intuïtief waar mensen mee zitten en ik voel met regelmaat aan de voeten wat iemand voor klacht heeft zonder dat diegene het zelf al benoemd heeft.
Het kwartje viel
In maart 2019 overleed de vader van mijn vriend aan kanker. De chronische vorm die hij al jaren had, was in alle hevigheid actief geworden en werd hem in korte tijd fataal. Na wat, achteraf gezien, de dag voor zijn overlijden bleek te zijn, vond hij het goed dat ik zijn voeten masseerde. Hij hield extreem veel vocht en had daar erg veel last van. Ik heb hem kort behandeld met toestemming van de arts en de verzorgende. Tot zijn verbazing vond hij het heerlijk en wat nog fijner was, was dat hij meteen daarna tot 2x toe vocht kwijt kon. Een verademing en ik was blij hierin iets voor hem te kunnen betekenen. Al had ik, uiteraard, graag veel meer gedaan…
Nadat ik in juni de opleidingen voetreflexPlustherapeut en medische basiskennis had afgerond, hoorde ik over de opleiding oncoreflex . Ik wist meteen dat ik deze opleiding wilde gaan volgen. Eindelijk kan ik nu mensen die met de diagnose kanker geconfronteerd zijn concreet ondersteunen.
Wanneer je mij wat beter kent weet je dat:
• ik eerlijkheid hoog in het vaandel heb staan;
• gebak, toetjes en bananen niet aan mij besteed zijn;
• ik introvert ben en daar steeds beter mee kan omgaan;
• ik vrolijk word van geurige fresia’s;
• ik helemaal blij word van luisteren naar de zee;
• ik supertrots ben op mijn zoon en mijn dochter;
• ik meer dan happy ben met mijn vriend met wie ik tot in lengte van jaren blijf latten omdat dat voor ons allebei beter is dan samenwonen.