Jong of oud, groot of klein, vroeg of laat krijgt iedereen te maken met een verlies of gemis. Mijn klasgenoten en ik zijn daar geen uitzondering op. Dat bleek ook vandaag weer in de les van de module rouwverwerking en voetreflexPlus. Voor een ander kun je niet bepalen hoe heftig een situatie voor diegene is geweest. Iemand kan in een paar dagen heen stappen over het verlies van een baan bijvoorbeeld, terwijl een ander er jaren over doet. Datzelfde geldt voor het overlijden van een huisdier. En zo heeft ieder voorbeelden te over.
Voor velen is het niet geaccepteerd verdrietig te zijn. Laat staan boos. Vaak wordt gezegd: “Het leven gaat door. Ben je daar nu nog niet overheen?” Het niet kunnen of mogen uiten van emoties geeft blokkades die vroeger of later pijnklachten kunnen geven. De emoties zijn dan als het ware gestold.
Het kan ook gebeuren dat je een rouwproces hebt doorlopen en (veel) later, door een nieuwe gebeurtenis weer even wordt teruggeworpen. Als je je daar bewust van bent en je laat de emoties stromen, voorkom je blokkades.
Het was mooi vanochtend om mee te maken hoe, tijdens de onderlinge coachingsgesprekken, persoonlijke ervaringen werden gedeeld en begeleid. Om vervolgens een stapje verder in de fases te kunnen zetten door dat wat aangeraakt was, ’s middags te integreren via een speciale massage.
Bijzonder was dat de docente vandaag een uitspraak citeerde die ik afgelopen weekend zelf gebruikte. Het gezegde is: De tijd heelt alle wonden”. Het is echter niet de tijd die heelt, maar wat jij doet in die tijd.
Ik kon niet anders dan het nogmaals beamen.
Groeten,
Jolanda.
Verder met voeten. VoetreflexPlustherapie
Herpen
